نماز صحیح خواندن، یک مرحله است.
نماز مقبول خواندن مرحله ای بالاتر می باشد.
ممکن است انسان نماز و عبادتهای خود را به جا آورد ولی به خاطر نقص و ضعف هایی که دارد،در پیشگاه خداوند پذیرفته نشود.
ممکن است شاگردی نمره خوب بگیرد، ولی اخلاق و وضع او مورد رضایت خاطر آموزگار نباشد.
پس ملاک در ارزش بیشتر نماز قبولی آن است.
باید کوشید نمازی پسندیده به آستان خدا تحویل داد.
امام علی علیه السلام فرمودند:
" کُونُوا عَلَى قَبُولِ الْعَمَلِ أَشَدَّ عِنَایَةً مِنْکُمْ عَلَى الْعَمَلِ" (بحار الانوار،ج 71،ص 173)
"بیش از خود عمل ، به قبولی آن عنایت و توجه داشته باشید.
شرایط قبولی عبادات:
قبولی عبادات چه شرایطی دارد:
1. ایمان
اولین شرط قبولی نماز، آنست که همراه با ایمان و اعتقاد به خدا و دین او باشد.اگر کسی عمری هم به نماز و عبادات بگذراند ولی در دل اعتقاد به آن نداشته باشد، نمازش مقبول نیست. نه تنها در نماز، بلکه در مورد هر کار نیک هم، ایمان شرط است و اعمال صالح از کفار که به خدا ایمان ندارند، بی ارزش و بی پاداش است.
2. ولایت
کارهای عبادی را خداوند از کسی می پذیرد که نسبت به خدا و پیامبر و پیشوایان معصوم، حالت پذیرش اطاعت، مودت و محبت داشته باشد و آنان را پیشوایان خود بشناسد و فرمانبردار آنان باشد.عبادت بی ولایت هم پذیرفته نیست.
امام صادق علیه السلام فرموده است:
"...من لم یتولنا لم یرفع اللّه له عملا"
"هرکس ولایت ما را نداشته باشد و رهبری ما را نپذیر، خداوند هیچ کاری را از او بالا نمی برد و نمی پذیرد."
روشن است که دین داری دور از اهل بیت و عبادت های بی اعتقاد به رهبری معصومین چاره ساز نیست و گاهی هم به گمراهی کشیده می شود.
ولایت ، پذیرش خط رهبری صحیح است که در پیشوایان آسمانی و الهی مجسم می شود.
3. تقوا
تقوا یعنی خدا ترسی،پرهیز از گناه.
آنکه ترک محرمات نکند و بی تقوا باشد، عبادات او هم او را به جایی نمی رساند.آنکه دزدی کند و به بیچارگان انفاق کند یا آنکه جهاد کند ولی مال مردم را هم تصرف کند،پاداشی از آن انفاق و جهاد نمی برد.
نماز هم به عنوان عبادت، وقتی در درگاه خدا پذیرفته می شود که همراه با تقوا باشد.خداوند، نماز انسانهای معصیت کار و بی بند و بار را نمی پذیرد.
خودش فرموده است:
"إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِین" (مائده،27)
"خداوند فقط از اهل تقوا می پذیرد"