1. باید سخت مراقب باشیم، تا کارکردهای شعائر مذهبی انسان‌ساز به واسطه کج‌فهمی‌ها، کج‌سلیقگی‌ها و نیت‌های ناپاک دچار انحراف نشه.
2. همان‌طور که بدعت‌ها و انحراف‌های مشتی جاهل، در مجالس عزای سیدالشهدا(ع) کارکردهای ماندگار نهضت حسینی رو دچار چالش جدی کرد؛ باید مراقب باشیم رزمایش جهانی دوست داران اهل‌بیت(ع) در پیاده‌روی اربعین ، هدف نهایی از این مراسم رو دستخوش تحریف نکند.
3. حالا که خودی و غریبه، در کمین نشستند تا در برابر این حرکت بی‌نظیر جهانی، بایستند؛ بهتر است رهروان این سفر معنوی بیش‌ازپیش مراقب نیات، اعمال و رفتار خودشون در طول سفر باشند.
با مجالس عزای سیدالشهدا (ع) چیکار کردیم؟
با مجالس عزای سیدالشهدا ما چیکار کردیم؟ که می خندن اونور بهمون. حق هم دارن. یه مشت بهایی و هم‌جنس‌باز و اینا می خندن بهمون. برای اینکه ما کارایی کردیم که خطاست. جایی نیومده که. ما اینا رو باب کردیم. ببین با مجلس عزای سیدالشهدا چیکار کردیم؟
مجالس عزای سیدالشهدا که، "رسول ترک"ها می سازه. سیدالشهدایی که به عنوان کشتی نجات می تونه این کارو انجام بده. بعد ما سخنران داریم پنجاه‌وپنج نفر میشینن پای سخنرانیش؛ آقای مداح یک کشوری ته جمعیت پیدا نیست! این خطاست اخوی! چرا همون دوربین عنکبوتی‌ها و مداح های درجه یک و دو، بیت رهبری میرن یه جور دیگه روضه میخونن؟ یه جور دیگه سینه زنی دارن؟ جاهای دیگر ساز و دوقول میارن! معلوم میشه که ما ملاکمون هوا و هوس خودمه، مجلس چجوری بگیرست!
با مجالس عزای سیدالشهدا چیکار کردیم؟ اینجوری بلا آوردیم سرش! حراست، پاسداری از شعائر مذهبی در معرض خطر. ما هی می شینیم می گیم:آقا این قمه‌زنی رو این تشیع انگلیسی باب کرده. مراجع فلان ، عجب آدمایی هستن؛ عمر کشون درست میکنن؛ مجلس ربیع می گیرن؛ .... بعضی جاها ما که بدتریم خودمون. ما مگه چه کردیم با مجالس اهل‌بیت؟ بعد این‌قدر از دل اینا حرف حدیث و قصه و حاشیه در میاد. بعد یه گروه سومی -همون گروه سومه که همیشه هستن بی‌چاره‌ایم ما از دست اون گروه- میگه: خوب دیدی امروز چی گفت؟ پس دیگه مجلس سیدالشهدا هم نمی ریم! آقا مگه من اینو گفتم؟ من دارم درباره آسیب‌ها صحبت می‌کنم. میگم اون آسیب‌ها رو از دل این در بیار.
راهپیمایی اربعین ، پیاده روی اربعین
می آییم سر پیاده‌روی اربعین. به همون بلیه ی مجالس عزای سیدالشهدا، به همون بلایای اعتکاف دچار خواهد شد پیاده‌روی اربعین. میدونی چی؟ همونی که میری با طرف صحبت می‌کنی براچی میخوای بری؟ ... دوزار خدا تو این رفتنه نیست! مراقب نیات اعمال و رفتار خودمون باشیم. چون شیطان ابلیس وعده داده ما رو ریشه‌کنمون کنه. یعنی تو فکر می‌کنی که پیاده‌روی اربعین رفتی ثواب میخوای بکنی؛ کباب شدی!
خیلی مهمه! یه عده مون هم اونورییم دیگه. اصلاً برامون مهم نیست پیاده روی اربعین بریم یا نریم. غصه نمی‌خوریم! "پیاده روی چیه؟ حالا یه چیزیه دوباره اینا باب کردن سر ملت رو گرم کنن" اینجوری میگه طرف. اصلا غصه نمی خوره. بابا غصه بخور! زیارت سیدالشهداست. ترجمه "کامل الزیارات" مال "ابن قولویه(ره)" اینو بخونید. "کامل الزیارات" تنها زیارتی که تعطیل بردار نیست؛ زیارت سیدالشهدا در کربلاست. کعبه رو هم که سال شصت و شش که حاجی‌ها اون جوری شدن ولی‌فقیه چیکار کرد؟ تعطیل کرد. حج واجب رو تعطیل می‌کنی بعد اونوقت تو میگی زیارت مستحب...؟ آره! تنها زیارتی که می گه اگر خطر جانی هم داشت؛ باید بروی که این مسیر تعطیل نشود؛ زیارت سیدالشهدا در کربلاست.
نگاهی جامعه شناختی بر بزرگترین اجتماع بشری
پیاده روی میلیونی و با شکوه اربعین شهادت امام حسین(ع)، رویداد مهمی است که همگان را به شگفتی وا داشته است. در روزهای منتهی به اربعین سالار شهیدان میلیون‌ها انسان، عاشقانه، مخلصانه و بی پروا از تهدیدات تروریستی موجود و با پای پیاده، ده ها و برخی صدها کیلومتر را طی مسیر می کنند تا به سرزمین کربلا برسند. ابعاد کمی و کیفی این رویداد به قدری گسترده است که آن را تبدیل به یک رویداد منحصر به فرد بین المللی کرده است که البته توسط رسانه های اسلام ستیز غربی تلاشی معنی دار برای نادیده گرفتن و سانسور آن می شود. حرکت میلیون ها نفر از نقاط مختلف جهان برای زیارت امام حسین(ع) چنان عظمتی دارد که هیچ کدام از نظریات جامعه شناسی و انسان شناسی غربی عمق نظری و معرفتی برای تحلیل و تبیین آن ندارد.
پیاده روی اربعین، بازتولید شور، عشق و معرفت حسینی
درنگی همدلانه با معنای ذهنی مشارکت کنندگان در خلق بزرگترین اجتماع انسانی نشان می دهد که پایمردی و صبر انسان هایی واجد والاترین صفات نیکوی انسانی در برابر ظلم و ستم و پستی و برای دفاع از آرمانی الهی بزرگترین انگیزه برای شرکت در این برنامه است و مشارکت کنندگان در این مراسم که پس از حدود 1400 سال از سپری شدن واقعه کربلا برگزار می گردد، به دنبال اعلام همراهی و همنوایی با آن هستند. به عبارت دیگر ویژگی متمایز اساسی در واقعه عاشورا که چنین شور و تحرکی را در میان انسان ها ایجاد می کند معطوف به این است که تجمع و پاسداشت واقعه عاشورا یک حرکت عبادی صرف برای تقدیس و ستایش خدا یا یک امر متعالی نیست، بلکه همنوایی انسان ها با واقعه ای است که در آن انسان هایی چون سایرین برای احیاء و دفاع از ارزش های الهی و انسانی با بذل تمام هستی خود، زیبایی های الهی را به عینه نمایان ساختند و ملموس نمودند. در واقع مشارکت کنندگان در این رویداد با تمسک به کاروان کربلا با پیاده روی طولانی و با تمسک به خصلت های زیبای کاروان حسینی خود را در صحنه کربلا حاضر می بینند و سعی در بازتولید آن شور و عشق و معرفت دارند.
پیاده روی اربعین، باطل السحر اسلام آمریکایی
انقلاب اسلامی فراتر از آن که یک انقلاب اسلامی با وجه شیعی صرف باشد یک انقلاب دینی با پیامی جهانی است که مخاطبان آن همه مستضعفین عالم هستند که تحت سلطه و ستم مستکبرین جهان قرار دارند. به بیان دیگر انقلاب اسلامی واجد آرمانی جهانی است، که مخاطب آن فطرت همه انسان هایی است که به نوعی تحت انقیاد امپراطوری جهانی ثروت، قدرت و لذت قرار گرفته و دچار سطحی از خودبیگانگی و ازخدابیگانگی گشته‌اند. نگاه جهان شمول و عام انقلاب اسلامی برگرفته از نگاه جهانی اسلام ناب است که به دور از خط کشی های کاذب مختلف همچون قومیت، ملیت، نژاد و ... انسان ها را اعضای یک پیکره واحد می داند که اگر در دین یکسان نباشند در خلقت با یکدیگر برادر هستند. از این رو مسئولیت حمایت از همه مستضعفین عالم و رساندن پیام رهایی بخش اسلام به آنان از مهمترین کارویژه های انقلاب اسلامی بوده و هست. حرکت ها و اقدامات گروه های مختلف در جهان در سطح جنبشی و ملی در همسویی، همدلی و همنوایی با انقلاب اسلامی و حمایت های علنی مادی و معنوی انقلاب اسلامی از آنان در همین چارچوب قابل تحلیل است. یکی از محورهای اصلی فعالیت های رسانه ای و تبلیغاتی شبکه بین المللی نظام سلطه، تلاش برای شیعی جلوه دادن انقلاب اسلامی و محدود کردن مبارزات و مجاهدت های جنبش های مقاومت متأثر از آن در آرمان یک جمعیت مذهبی محدود بوده است.
خوارزمی" در مقتل الحسین و "خیابانی" در وقایع الایام نوشته اند که در روز هشتم محرم امام حسین علیه السلام و اصحابش از تشنگی سخت آزرده خاطر شده بودند؛ بنابراین امام علیه السلام کلنگی برداشت و در پشت خیمه ها به فاصله نوزده گام به طرف قبله، زمین را کَند، آبی گوارا بیرون آمد و همه نوشیدند و مشک ها را پر کردند، سپس آن آب ناپدید شد و دیگر نشانی از آن دیده نشد. هنگامی که خبر این ماجرا به عبیداللّه بن زیاد رسید، پیکی نزد عمر بن سعد فرستاد که: به من خبر رسیده است که حسین چاه میکَند و آب بدست میآورد. به محض اینکه این نامه به تو رسید، بیش از پیش مراقبت کن که دست آنها به آب نرسد و کار را بر حسین علیه السلام و یارانش سخت بگیر. عمر بن سعد دستور وی را عمل نمود.
در این روز "یزید بن حصین همدانی" از امام علیه السلام اجازه گرفت تا با عمر بن سعد گفتگو کند. حضرت اجازه داد و او بدون آنکه سلام کند بر عمر بن سعد وارد شد؛ عمر بن سعد گفت: ای مرد همدانی! چه چیز تو را از سلام کردن به من بازداشته است؟ مگر من مسلمان نیستم؟ گفت: اگر تو خود را مسلمان میپنداری پس چرا بر عترت پیامبر شوریده و تصمیم به کشتن آنها گرفته ای و آب فرات را که حتی حیوانات این وادی از آن مینوشند از آنان مضایقه می‌کنی؟
عمر بن سعد سر به زیر انداخت و گفت: ای همدانی! من میدانم که آزار دادن به این خاندان حرام است، من در لحظات حسّاسی قرار گرفته ام و نمیدانم باید چه کنم؛ آیا حکومت ری را رها کنم، حکومتی که در اشتیاقش میسوزم؟ و یا دستانم به خون حسین آلوده گردد، در حالی که میدانم کیفر این کار، آتش است؟ ای مرد همدانی! حکومت ری به منزله نور چشمان من است و من در خود نمیبینم که بتوانم از آن گذشت کنم.
یزید بن حصین همدانی بازگشت و ماجرا را به عرض امام علیه السلام رساند و گفت: عمر بن سعد حاضر شده است شما را در برابر حکومت ری به قتل برساند.
امام علیه السلام مردی از یاران خود بنام "عمرو بن قرظة" را نزد ابن سعد فرستاد و از او خواست تا شب هنگام در فاصله دو سپاه با هم ملاقاتی داشته باشند.
شب هنگام امام حسین علیه السلام با 20 نفر و عمر بن سعد با 20 نفر در محل موعود حاضر شدند. امام حسین علیه السلام به همراهان خود دستور داد تا برگردند و فقط برادر خود "عباس" و فرزندش "علی اکبر" را نزد خود نگاه داشت. عمر بن سعد نیز فرزندش "حفص" و غلامش را نگه داشت و بقیه را مرخص کرد.
ماه محرم به دلیل اتفاقاتی در آن رخ داده است در نزد همه مسلمانان جهان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در این مقاله نگاهی کوتاه و کلی به ماه محرم میکنیم .
ماه محرم یا محرم‌الحرام نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری) و به اعتقاد مسلمانان از جملهٔ ماه‌های حرام است.
شیعیان در این ماه به عزاداری برای امام حسین (ع) و یارانش می پردازند. اهل سنت نیز روز عاشورا را سالگرد روزی می دانند که موسی دریای سرخ را شکافت و خودش و پیروانش از آن عبور کردند.
اهل سنت این روز را گرامی می دارند. سابقهٔ سوگواری و برپایی عزاداری برای حسین بن علی به اولین روزهای بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱ هجری می‌رسد.
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم در تقویم هجری قمری است ، شهرت این روز نزد شیعیان به دلیل وقایع عاشورای سال ۶۱ هجری قمری است که با تقویم هجری خورشیدی این روز برابر با سه‌شنبه، ۲۰ مهر ۵۹ خورشیدی است . در این روز حسین بن علی و یاران وی در رویداد کربلا در جنگ با لشکر یزید کشته شدند و مسلمانان در آن سوگواری می‌کنند. در مناطق شیعه نشین مراسم عزاداری برگزار میشود.
در تقویم رسمی ایران، افغانستان، عراق، پاکستان و هند این روز تعطیل می‌باشد.سوگواری برای کشته شدان کربلا در همان روزهای پس این واقعه انجام شد. در اربعین هنکامیکه اسیران از شام بسوی مدینه درحرکت بودند راه خود را به سمت کربلا تغییر داه و هنکامیکه بدان سرزمین رسیدند با جابر ابن عبدالله انصاری صحابی پیامبر و تعدادی از بنی هاشم مواجه شدند و در آنجا به سوگواری و نوحه سرایی پرداختند.