10 ذی الحجه؛ روز عید قربان
روز عید قربان
روز دهم ماه ذی الحجه مصادف با عید قربان از گرامیترین عیدهای مسلمانان است.
در تعالیم دینی چهار روز است که به عنوان عید تعیین گشته است که عبارتند از: عید فطر، عید قربان، عید غدیر و روز جمعه. در این میان عید قربان یکی از اعیاد مهم و بزرگ مسلمین به شمار می رود به نحوی که برخلاف بسیاری از اعیاد، مورد اختلاف نبوده و همه فِرَق مسلمین این روز را عید محسوب می کنند.
مراسم عید قربان
برگزار کردن مراسم قربانی در این عید بر همه افرادی که بر اساس فقه اسلامی قربانی نمودن واجب و الزامی است و مسلمانان در سراسر جهان در این روز، گوسفند، گاو یا شتری را قربانی کرده و گوشت آنرا بین همسایگان و مستمندان تقسیم می‌کنند.
حاجیان در روز عید قربان پس از به پایان رساندن مناسک حج، در منا حیوانی را ذبح می‌کنند و پس از قربانی آنچه بر آنان در حال احرام، حرام شده بود - مانند نگاه کردن در آینه، گرفتن ناخن و شانه زدن مو ، حلال می‌گردد و با توجه به اینکه حج، یکی از عبادتهای بسیار مهم در اسلام است، توانایی به انجام رساندن آن نیز برای هر مسلمانی بسیار شادی آور است، در نتیجه، روزی که پس از انجام وظایف سنگین حج، به عنوان جایزه الهی و اتمام احرام پیش می‌آید را عید می‌دانند.
فلسفه قربانی کردن در عید قربان
از جمله آموزه های اسلام برای تکامل و رشد انسان ها، ایثار از جان و مال در راه خداوند یگانه می باشد؛ به این معنا که انسان، همه دارایی ها و امکاناتش را امانتی الهی بداند که باید در طریق بندگی هزینه کند. قربانی کردن نیز نمادی از قطع دلبستگی و وابستگی ها و جلوه ای از ایثار مال و جان در راه محبوب واقعی و رضای خداوند متعال می باشد. البته آنچه که از قربانی کردن و رسیدن به مقام قرب الهی به وسیله ذبح گوسفند، لحاظ شده است قطع علقه های روحی و مالی است که باعث تقوای قلب و طهارت نفس می گردد.
خداوند عزوجل در سوره ماعون (107) آیه 4 و 5 می فرماید:
«پس وای بر نمازگزاران، آنان که به نماز خود توجهی نمی کنند.»
و نیز در سوره مانده (5) آیه 58 درباره کسانی که مومنین نباید آنها را ولی و دوست خود بگیرند می فرماید:
«و چون آنان را به نماز می خوانید آنها نماز را به مسخره و بازی می گیرند.»
در روایات برای کسانی که نماز را ترک کنند و یا در انجام آن سستی و تنبلی نمایند عقاب های سختی بیان شده است. رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود:
«مرا که به آسمان بالا بردند به گروه هایی گذشتم که سرهای آنان را با سنگ می شکستند به جبرئیل گفتم: اینان کیانند؟ جبرئیل گفت:
کسانی هستند که بدون خواندن نماز عشاء می خوابند.»
از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند: چرا زناکار را کافر نمی گویند ولی به تارک الصلوه (یعنی کسی که عمدا نماز را ترک کند) کافر می گویند؟
حضرت فرمود:
«زیرا زناکار و یا مانند آن از روی میل و خواسته خود دست به آن عمل می زنند و غلبه شهوت موجب آن می گردد اما کسی که نماز نمی خواند از روی استخفاف و سبک شمردن نماز را ترک می کند چون در ترک نماز لذتی نیست و این سبک دانستن نشانه کفر است.»
ترک کننده نماز کافر است همانگونه که رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود:
«بین کفر و ایمان فاصله ای نیست جز ترک نماز.»
امام صادق (علیه السلام) می فرماید:
«هرکس نماز عصر خود را عمدا ترک کند خداوند او را در روز قیامت تک و تنها می گذارد و اهل و مالش دردی از او دوا نمی کنند.»
هرکس از مردان یا زنان به نماز اهمیت ندهد خداوند او را به پانزده چیز مبتلا می گرداند.
در مورد سهل انگاری در نماز روایت عجیبی از رسول اکرم رسیده که سخت مایه عبرت است. فاطمه زهرا (علیها سلام) از رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) پرسیدند که:
«پدرجان! مردان یا زنانی که در امر نماز سهل انگاری می کنند و آن را سبک می شمارند چه عقوبتی دارند؟ رسول خدا فرمود:
هرکس از مردان یا زنان به نماز اهمیت ندهد خداوند او را به پانزده چیز مبتلا می گرداند.
برای مطالعه ی ادامه مطلب کلیک کنید
https://www.azangoo.ir/blogs/وبلاگ/191-ترک-نماز-یا-سستی-در-آن.html
بارها هنگام افطار این دعا را از تلویزیون شنیده‌ایم؛ «بسم اللّه اللّهم لک صمنا وعلى رزقک افطرنا فتقبل منّا انَّک انت السمیع العلیم» و کمتر کسی است که می‌داند این دعا را امیرالمؤمنین(ع) لحظه افطار زمزمه می‌کرد.
در مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی در خصوص آداب افطار در لحظات ملکوتی اذان مغرب این چنین آمده است:
مستحب شخص روزه‌دار بعد از نماز عشاء افطار کند، مگر آنکه ضعف بر او غلبه کرده باشد یا جمعى منتظر او باشند.
همچنین با طعام پاکیزه و حلال و بدون شبهه افطار کند، بهتر است که با خرمای حلال افطار کند تا ثواب نمازش 400 برابر شود، همچنین بهتر آن است به خرما، آب، رطب، لبن، حلوا، نبات و به آب گرم به هر کدام که افطار کند.
در وقت افطار دعاهاى وارده خوانده شود، از جمله دعای «اَللّهُمَّ لَکَ صُمْتُ وَعَلى رِزْقِکَ اَفْطَرْتُ وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ»؛ خدایا براى تو روزه گرفتم و با روزى تو افطار کنم و بر تو توکل کنم تا خداوند به او ثواب هر کسى را که در این روز روزه داشته عطا کند یا دعاى «اَللّهُمَّ رَبَّ النّورِ الْعَظیمِ» را که سیّد و کفعمى روایت کرده‌اند بخواند.
از امیرالمؤمنان علی علیه‌السلام روایت شده است که حضرت هنگام افطار این دعا را زمزمه می‌کردند: «بِسْمِ اللّهِ اَللّهُمَّ لَکَ صُمْنا وَعَلى رِزْقِکَ اَفْطَرْنا فَتَقَبَّلْ مِنّا اِنَّکَ اَنْتَ السَّمیعُ الْعَلیمُ»؛ خدایا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار می‌کنیم پس از ما بپذیر که به راستى تو شنوا و دانایى.
بهتر است در لقمه اول این دعا را بخواند: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرّحَیمِ یا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ اِغْفِرْ لى» تا خدا او را بیامرزد. همچنین در روایت آمده است که در آخر هر روز از روزهاى ماه مبارک رمضان خداوند هزار هزار نفر را از آتش جهنم آزاد مى‌کند، پس شخص روزه‌دار از حق تعالى بخواهد که او را یکى از آن افراد قرار دهد .
در وقت افطار سوره «قدر» خوانده شود، صدقه دادن به هنگام افطار هم توصیه شده است، اگر چه به چنددانه خرما یا شربتی آب باشد، از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: هر مؤمنى که لقمه‌ای مؤمنى را در ماه رمضان اطعام کند، حق تعالى براى او اجر کسى که 30 بنده مؤمن آزاد کرده باشد و از براى او باشد نزد حق تعالى یک دعاى مستجاب است .
برای مطالعه ی ادامه مطلب کلیک کنید