ازجمله پرسش‌هایی که درباره‌ی نماز مطرح شده، این است که چرا قبل از نماز اذان و اقامه گفته می‌شود؟
البته لازم به ذکر است که اذان و اقامه واجب نیست برای نماز. اما استحباب فراوان دارِه ، جوری که حتی اگر کسی نماز را شروع کرد و فراموش کرده که اقامه بگوید، گفتند می‌تواند نماز رو قطع بکنه، اقامه بگوید و سپس شروع به نماز بکنه. این مقدار اهمیت اقامه و قبل از آن اذان هست.
اما سؤال اینه که فلسفه اذان چیست؟
اما سؤال اینه که فلسفه اذان چیست؟ برای چی اذان مقرر شده؟ پیش از اسلام، برای دعوت مردم به عبادت، مسیحی‌ها و یهودی‌ها این‌ها از ناقوس و زنگ استفاده می‌کردند. که الان هم متعارف هست در بین مسیحیان. که با درآوردن صدای ناقوس مردم رو دعوت به عبادت و رفتن به کلیسا و اقامه‌ی در حقیقت مراسم عبادی می‌کردند. در صدر اسلام هم صحبت بود در بین مسلمان ها که برای دعوت مردم به نماز چه باید کرد؟ و چگونه باید اون ها را مطلع کرد که مثلاً نماز اقامه شده و به مسجد بیان برای عبادت؟ خوب پیشنهاداتی شد، اما پیامبر اکرم (ص) از جانب خداوند اعلام فرمودند که اذان باید گفته شود. که ]اذان[ برخلاف ناقوس کلیسا و وسایل دیگری که این‌ها باهاش مطلع می‌کردند مردم رو؛ مفاهیمی است و کلماتی است که این کلمات از حلقوم انسانی بیرون میاد و مردم رو با این شکل خاص دعوت به نماز می کنه، دعوت به حضور در مسجد می کنه. و خود اذان و اقامه مشتمل بر عالی‌ترین پیام‌ها از نظر اعتقادی و از نظر عملی است.
پیام های اذان و اقامه
اعتقادی
از نظر اعتقادی، یاد کردن خداوند به بزرگی که حکایت از آن داره که: اگر شما هر چیزی را مد نظر دارید؛ هر چیزی را براش اهمیت قائلید؛ به هر کاری که مشغولید؛ اما "الله اکبر" - خداوند از هر چیزی که وصف شود و به ذهن بیاد و به خیال بیاد بزرگتره - پس باید جانب او را بیش از همه رعایت کرد. و سپس شهادت به وحدانیت خداوند که مهم ترین رکن عقیدتی اسلام هست. که " اشهد ان لا اله الا الله " و سپس شهادت به رسالت پیامبر (ص). و در پیرو آن شهادت به ولایت که البته جزء اذان نیست. اما پس از شهادت به رسالت خوب است که انسان، شهادت به ولایت هم بدهد.